Eclips 2017 21-8-2017!!! Het eclipspad Waar naartoe Zonsverduisteringen Wat een toeval Zeldzaam Eerdere eclipsen Toekomstige eclipsen Maansilhouet Donker Parels van Baily Corona Protuberansen Sterren en planeten Het wordt kouder De natuur valt stil Ringvormige eclips Naar de VS Vliegen Auto huren Nationale parken Motels Kamperen Visum, ESTA Eten Winkels Geld Tijdzones Electriciteit Bellen, internet Tips Eclipsbrilletje Fotograferen Links Zonsverduisteringen De aarde draait rond de zon en de maan draait rond de aarde. En heel af en toe komt de maan dan tussen de aarde en de zon waardoor de zon wordt afgeschermd. Dat heet dan een zonsverduistering of zonne-eclips. Bij zo'n zonne-eclips sta je als toeschouwer feitelijk in de schaduw van de maan. Als de zon volledig wordt afgedekt, zit je in de slagschaduw. Als de maan zich maar deels voor de zon bevindt, zit je in de halfschaduw van de maan. Doordat de zon en maan bewegen, beweegt de plek op aarde die wordt verduisterd over de aarde heen. De band waar de slagschaduw van de maan overheen trekt is slechts 35 km breed. De band waar de zon deels wordt verduisterd, is veel breder - ongeveer 7000 km. De totale zonsverduistering is maar op een heel klein deel van het aardoppervlak te zien. Je moet dus op het juiste moment op de juiste plek zijn (afbeelding: eclipse2017.org). Bij een zonsverduistering moet je zorgen dat je op een plek bent waar de zon geheel verduisterd wordt. Voor een niet volledige zonsverduisetring hoef je je bed niet uit te komen. Maar voor een volledige zonsverduistering ... Het verschil tussen een volledige en een onvolledige zonsverduistering is het verschil tussen een uitzicht over Parijs vanaf de Eiffeltoren en een uitzicht vanuit je hotelkamer op een blinde muur. Let wel op. Want lang duurt het niet. Van begin tot het einde van de zonsverduistering duurt maximaal zo'n drie uur. De tijd dat de zon totaal verduisterd is, duurt maar een paar minuten max. Doordat de zon die 400x groter is dan de maan precies 400x verder van de aarde afstaat dan de maan, is de zon (vanaf een klein deel van de aarde) soms precies helemaal verduisterd (afbeelding: nasa.gov). Wat een onwaarschijnlijk toeval De pracht van een zonsverduistering komt door een heel bijzonder toeval en dat is dat de zon soms geheel 'wordt afgedekt' door de maan. De maan is voor jou op dat moment precies zo groot als de zon. Nu is de zon in werkelijkheid natuurlijk vele malen (400x) groter dan de maan (de zon heeft een diameter van 1.392.684 km en de diameter van de maan is slechts 3.474 km). Dat de maan de zon toch precies kan afdekken, kan alleen doordat de zon precies 400x zo ver van de aarde staat als de maan. Zo´n toeval - dat is toch bijna niet te bevatten. Een zeldzaam verschijnsel De zonsverduistering in 2017 is natuurlijk niet de eerste zonsverduistering. Er zijn er al heel veel geweest. Meestal zijn er twee zonsverduisteringen per kalenderjaar en soms wel drie of vier en heel soms zelfs vijf. Je zou kunnen denken, waarom dan al die heisa? Dat komt omdat heel veel van de optredende zonsverduisteringen maar gedeeltelijk zijn. De maan staat dan niet precies tussen de aarde en de zon. En die gedeeltelijke zonsverduisetringen tellen uiteraard niet. Daar heb je niks aan. Er zijn elke 10 jaar maar gemiddeld zo'n zes tot acht totale zonsverduisteringen. Dat is natuurlijk al vrij weinig. Veel van die zonsverduisteringen zijn bovendien lastig te bekijken. Vaak zul je ver moeten reizen. Vaak naar Afrika of Azie, soms naar de Zuid-Pool (2003). Veel van die plekken zijn bovendien lastig te bereiken. Soms zul je met een boot op pad moeten omdat de eclips midden op de oceaan is. Daarnaast speelt het weer een belangrijke rol. Als je pech hebt, dan is het bewolkt en moet je weer een jaar of een paar jaar wachten voor de volgende eclips. Een onvolledige zonsverduistering ziet er op plaatjes mooi uit, maar maakt in de praktijk weinig indruk (foto amazingsky.net). Eerdere zonsverduisteringen Er zijn dus best wel regelmatig zonsverduisteringen. Vanaf 2000 zijn er nu 10 geweest. De laatste was 9 maart 2016. Het pad ging vooral over zee. Op land kon deze zonsverduisetring het best in Indonesie worden bekeken. Een van voor Nederlanders meest tot de verbeelding sprekende zonsverduisteringen was die van 11 augustus 1999. De slagschaduw liep onder andere over Noord-Frankrijk. Veel Nederlanders hebben toen de zonsverduisetring kunnen zien. Hoewel... het was erg bewolkt. Dus veel mensen hebben hem ondanks hun reis naar Frankrijk toch niet optimaal kunnen zien. En mensen die in Nederland bleven hebben sowieso niets kunnen zien. Wolken zijn een bedreiging (foto: hiresnature.com). Toekomstige totale zonsverduisteringen Hieronder vind je een kort overzicht van toekomstige totale zonsverduisteringen die je kunt gaan meemaken. 21-8-2017: Noord-Amerika maximale duur: 2m 40s, maximale breedte: 115 km 2-7-2019: Chili, Argentinië maximale duur: 4m 33s, maximale breedte: 201 km 14-12-2020: Chili, Argentinië maximale duur: 2m 10s, maximale breedte: 90 km 4-12-2021: Antarctica maximale duur: 1m 54s, maximale breedte: 419 km 8-4-2024: Mexico, Verenigde Staten en Canada maximale duur: 4m 28s, maximale breedte: 198 km 12-8-2026: Groenland, IJsland, Spanje, Portugal maximale duur: 2m 18s, maximale breedte: 294 km 2-8-2027: Marokko, Algarije, Egypte, Saoedi Arabië maximale duur: 6m 23s, maximale breedte: 258 km 22-7-2028: Australië, Nieuw-Zeeland maximale duur: 5m 10s, maximale breedte: 230 km Youtube - 360 graden filmpje. Een zonsverduistering is heel bijzonder. Iedereen die een zonsverduistering heeft meegemaakt, zal die nooit vergeten en koesteren als een van zijn/haar meest bijzondere belevenissen. Er is dan ook veel bijzonders te zien. Maansilhouet Als de maan voor de zon schuift, lijkt het alsof er een steeds grotere hap uit de zon wordt genomen. Wat je ziet is feitelijk de silhouet van de maan. Die maansilhouet zie je alleen maar met een speciaal brilletje. Zonder dat eclipsbrilletje is het licht van de resterende zon zo fel, dat je de maansilhouet niet kunt zien tot bijna de hele zon is verduisterd. Het wordt donker Doordat de maan voor de zon schuift, komt er minder licht op de aarde. De overgang van licht naar donker gaat geleidelijk. Eerst merk je gewoon niet op. Eigenlijk wordt het pas enkele tientallen minuten voor de totaliteit merkbaar donkerder. En dan plots gaat het licht uit. Het wordt dan niet helemaal pikkedonker. Het licht is dan wat vergelijkbaar tijdens een nacht zonder wolken bij volle maan. De schaduwen blijven scherp. Het is magisch. Het wordt zo mooi donker. En als de maan 'voorbij' de zon schuift, wordt het weer licht. Dat gaat heel abrupt. Het lijkt alsof van het ene op het andere moment de zon weer wordt aangezet. Parels van Baily Net voor (en net na) de volledige zonsverduistering kun je de Parels van Baily zien. Doordat de rand van de maan niet glad is (er zijn bergen en dalen), verdwijnt het zonlicht niet gelijkmatig overal tegelijk. Eerst verdwijnt het achter de bergen, terwijl het licht nog door de dalen blijft schijnen. Hierdxoor zie je een krans van lichtbolletjes. Net zoals een parelsnoer. Dat zijn de Parels van Baily, genoemd naar Francis Bailey, een sterrenkundige die leefde in de 19e eeuw. De Parels van Bailey (foto: wibnet.nl). Let wel goed op. Je kunt maar heel kort genieten van dit verschijnsel. Zeven seconden om precies te zijn. Corona En dan is de verduistering compleet. Het licht wordt plots uitgeknipt. Dat moment is onvergelijkbaar en onvergetelijk. Vanaf dat moment zie je de volledige (ronde) silhouet van de maan voor een zilveren lichtkrans. Die lichtkrans is de corona. Deze corona is de atmosfeer rond de zon die door de zon wordt verlicht. De corona (foto: mirror.co.uk). De corona van de zon is miljoenen kilometers dik. Normaal is deze corona niet te zien. Daarvoor is het licht van de zon te fel. Alleen tijdens een zonsverduistering, als het directe licht van de zon verdwenen is, kun je de corona waarnemen.. Protuberansen en zonnevlammen In de corona kun je (als je heel veel geluk hebt) verschijnselen van zonneactiviteit waarnemen zoals Protuberansen en zonnevlammen. Protuberansen zijn een soort materiebogen die zich boven het zonne-oppervlak bevinden. Zonnevlammen zijn uitbarstingen van de zon. Sterren en planeten Doordat het donker wordt, kun je plots overdag sterren zien en planeten. Het zijn er natuurlijk niet zoveel als op een pikdonkere nacht, maar vreemd is het wel. Zo is Venus vaak goed te zien en Mercurius. Dat gebeurt vanaf een minuut of 10 voor de totaliteit. De planeten van ons zonnestelsel. Het wordt kouder Doordat de zon wegvalt, wordt het voelbaar (enkele graden) kouder. De natuur valt stil Door het wegvallen van het licht, wordt de natuur verstoord. Meest opvallende is dat alle stil wordt. Vogels, insecten, zoogdoeren die net voor de totale zonsverduisetring geluiden maakten, stoppen daarmee in totale verwarring. De plotse, totale sereniteit is ongekend indrukwekkend. Het lijkt alsof de tijd even stilstaat. Dat gevoel is met niets te vergelijken. Een ringvormige zonsverduistering lijkt op een foto nog heel wat, maar is in de praktijk niet iets om voor op pad te gaan (foto: industrytap.com). Ringvormige zonsverduisteringen De baan van de aarde en de baan van de maan is niet precies rond. Hierdoor staat de aarde niet altijd op precies dezelfde afsatnd vanb de zon (de afstand varieert van 147 tot 152 miljoen kilometer) en hierdoor staat de maan niet altijd op precies dezelfde afstabd van de aarde (de afstand varieert van 356.400 - 406.700 kilometer. Vooral de variatie in de afstand maan - aarde is relatief groot. Hierdoor levert niet elke zonsverduisetring hetzelfde resultaat op. Als de maan te ver weg staat, dekt zij de zon niet volledig af. Er is dan nog een ring van de zon te zien. Zo'n ringvormige zonsverduisetring is feitelijk onvolledig en dus niet echt boeiend behalve dan voor sterrenkundigen natuurlijk.